Ülkelerinde savaş olan ve hayati tehlikesi bulunanlar ile vatansızlar Türkiye’de sığınma talebinde bulabilirler. Her ülke vatandaşı sığınma talebinde bulunamaz. Bir kişinin veya kitle alarak yüzlerce hatta binlerce kişinin sığınma yapabilmesi için geçer bilinen sebepleri olması gerekir. Ülkemizde en çok sığınma talebinde bulunan ülke vatandaşları Suriye ve Afganlardır. Ülkelerinde savaş olduğu için belirli anlaşmalar kapsamında sığınmaları kabul edilmektedir.
Hangi yabancıların sığınması kabul edilir?
Mevcut mevzuatımızda kanuni düzeyde yer almayan geçici koruma rejimi, Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanununun “Geçici Koruma” başlıklı 91 inci maddesinde şu şekilde tanımlanmaktadır: Ülkesinden ayrılmaya zorlanmış, ayrıldığı ülkeye geri dönemeyen, acil ve geçici koruma bulmak amacıyla kitlesel olarak sınırlarımıza gelen veya sınırlarımızı geçen yabancılara geçici koruma sağlanabilir. Bu kişilerin Türkiye’ye kabulü, Türkiye’de kalışı, hak ve yükümlülükleri, Türkiye’den çıkışlarında yapılacak işlemler, kitlesel hareketlere karşı alınacak tedbirlerle ulusal ve uluslararası kurum ve kuruluşlar arasındaki iş birliği ve koordinasyon, merkez ve taşrada görev alacak kurum ve kuruluşların görev ve yetkilerinin belirlenmesi, Cumhurbaşkanı tarafından çıkarılacak yönetmelikle düzenlenir.
Yabancılar Sığınma Başvurusunu Nereye Yapar?
Sığınma başvuruları Göç İdaresi Genel Müdürlüğü tarafından değerlendirilmektedir. Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanununun 91’inci maddesine istinaden geçici korumaya ilişkin yönetmelik çalışmaları sonucu 13/10/2014 tarihli ve 2014/6883 sayılı Geçici Koruma Yönetmeliği çıkartılmıştır.
Sığınma Nedir? Geçici Koruma Yönergesinin 2 nci maddesinin (d) fıkrasında kitlesel sığınma, “yurdundan ayrılmaya zorlanmış, özel bir ülke ya da coğrafi alandan gelen çok sayıda kişinin, ulaşmaları ister kendiliğinden ister yardım sonucu olsun örneğin bir tahliye programı aracılığı ile Topluluğa ulaşması” olarak tanımlanmıştır.
Sığınma yapan yabancıların hakları nelerdir?
Oturma izni için gerekli önlemleri almak, Transit vizeler dahil olmak üzere gerekli vizeleri sağlamak, Geçici korumanın içeriğini ve hakları belirten belge vermek, Kendi sınırları içerisinde ilgili kişi hakkında kişisel verileri (isim, uyruk, doğum tarihi ve yeri, medeni hali, aile ilişkileri) almak, Geçici koruma süresini aşmayan şekilde eğitim olanakları, mesleki eğitim ve pratikte işyeri deneyimi gibi ücretli ya da serbest meslek sahibi olarak çalışmalarına izin vermekle yükümlüdürler.